De grootste Kleinveetentoonstelling van België georganiseerd door de kleinvee vereniging de Pajottelanders werd gehouden in het weekend van 23/24 november in Affligem. Op deze internationale tentoonstelling werd ook het kampioenschap van de marans (MCB) gehouden. Er waren 100 Marans in 5 kleurslagen ingeschreven. De Marans werden beoordeeld door de keurmeesters Sandrine Bouche en Marc Lambrechts.

Hier onder een verslagje van dit geweldige evenement.
De kampioenen:
Grote Prijs MCB : Sylvain Ottenburgs
Algemeen kampioen : René Huet
Vice kampioen : Pedro Corral Peco
Reekskampioen Zwartkoperhalzig : Sylvain Ottenburgs
Reekskampioen Blauw koperhalzig : Hugo Coorevits
Reekskampioen Tarwe : Pedro Corral Peco
Reekskampioen Zwart zilverhalzig : René Huet

Als er een dergelijke grote groep van een ras aanwezig is kun je goed vergelijken en foutjes ontdekken die er in dreigen te sluipen. Nu weten we als geen ander, dat de ei kleur bepaalt of het een echte Marans is en dat de ei kleur de Marans zo speciaal maakt. Echter op een tentoonstelling moet een ras of kleur aan bepaalde afspraken voldoen, anders krijg het ras snel de naam een onzuiver te zijn.

Zo zien we bij de zwart koperhalzigen, die de grootste groep vertegenwoordigden, verschillende min puntjes. Bij de hennen moeten we opletten dat de kin lellen niet te groot worden, er zaten verschillende hennen met vrij forse kin lellen. Grotere kin lellen vertonen sneller fouten dan kleinere en deze hennen krijgen ongewenste grote kopversierselen.
Bij de hanen, let op de ruglengte, die is vaak wat te kort, dit beeld wordt vaak nog versterkt door een hoog gedragen staart. Hanen moeten een iets aflopende rug lijn laten zien, dit is vaak net te veel en een zoveel mogelijk horizontale stand is ook een zeldzaamheid aan het worden. Dit zijn fouten van het type en die wegen bij de beoordeling extra zwaar. Dan de kleur, veel kwekers zien graag zo donker rood mogelijke sierveren bij de haan en in de hals bij de hennen. Bij donkerder rood neemt het zwart toe, wat te zien is aan de te donkere pootkleur en aan het verlies van de schouderkleur. Normaal moeten de schouders van de haan een intensievere rode kleur laten zien dan de rest van de sierveren. Bijkomstigheid is als hanen weinig kleur op de schouders vertonen ze vaak hennen vererven die maar weinig kleur in de hals vertonen. Ook moet de kleur uniform zijn.
Nauwverwant zijn natuurlijk de blauw koperhalzigen, deze moeilijke kleurslag staat nog in de kinderschoenen. De kleur blauw is geen vaste kleur, dit zien we ook bij andere rassen waar de kleur blauw erkend is en bij marans aan bepaalde voorwaarden moet voldoen. Plus de ei kleur een serieuze uitdaging.
Bij de zwart zilverhalzige zien we iets vreemds, namelijk de borst tekening wijkt af van die van de zwart koperhalzige. Dit zien we zowel bij de hanen als bij de hennen. Bij de zwart koperhalzige zien we in de borst geheel of gedeeltelijke koperkleurige veren. Bijna al de zwart zilverhalzigen in Affligem hadden zilver gezoomde veren in de borst, vermoedelijk zijn deze dieren op een of andere manier verwant. Ook de geelachtige schijn moet witzilver worden.

De zeldzame kleuren moeten we koesteren, een positieve beoordeling van een keurmeester kan helpen, zitten er 10 of meer dan gaan we wat kritischer kijken. Bij de tarwe en de rood bruin zwartstaart zaten prachtige dieren, vooral bij de hennen, de hanen lieten het voornamelijk afweten in de staartpartijen. Tip: voer je opgroeiende dieren eens kool als groenvoer, hier zitten blijkbaar stoffen in, optimaal om te ontwikkelen. Verder nog een dank aan de organisatoren en keurders voor deze leerrijke tentoonstelling.
Dank aan de deelnemers en leden die ons een bezoek brachten, dank aan de medewerkers van onze club voor hun hulp. Hopend op een talrijkere deelname in 2014 en succes aan iedereen voor het komende kweekseizoen.

Ludo